Argasdi’nin Bellek sayfasında bu sayıda “enternasyonal”i ağırladık. Aziz Güven’in kaleminden 130 yaşındaki direnişin marşına selam olsun. Argasdi’ye Baraka Kültür Merkezi lokalinden, tüm Khora kitapevlerinden ve gazete bayiilerden ulaşabilirsiniz.
“Uyan artık uykudan uyan,
Uyan esirler dünyası.
Zulme karşı hıncımız volkan,
Kavgamız ölüm-dirim kavgası…”
İşte bu sözlerle başlıyor işçi sınıfının sembol şarkısı… Enternasyonal, yüz yılı aşkın yaşamı boyunca hiç yaşlanmamış ve hala dimdik ayakta… Dünyayı sömürüsüz, eşit, adil ve daha yaşanılır bir şarkıya dönüştürme yolunda, direnişin notaları hitap ediyor gönüllerimize, vicdanlarımıza, umutlarımıza, ilk günkü coşkusuyla…
1870 yılında, Fransız bir işçi olan Eugene Pottier tarafından yazılan ve orjinal adı L’Internationale olan marşın sözleri, 1888 yılında Pierre Degeyter tarafından bestelenerek akıllardan hiç çıkmayacak olan o melodisi ile buluşacak ve evrensel anlamda hiçbir yerde bu melodi değişmeyecektir. Sonrasında, dünya genelinde birçok dile çevrilerek söylenecek olan marşın Rusça versiyonu 1902 yılında Aron Kots tarafından yazılarak aynı yıl Paris’te “Jizn” isimli bir dergide yayımlanacak ve 1918-1944 yılları arasında Sovyetler Birliği ile Sovyetler Birliği Komünist Partisi’nin resmi marşı haline gelecektir.
“Cellatların döktüğü kan,
bir gün onları boğacak.
Bu kan denizinin ufkundan
kızıl bir güneş doğacak…”
Enternasyonal’in, söylendiği ilk andan bugüne değin milyonlarca devrimcinin, sosyalist ve ilerici kesimlerin marşı haline dönüşmesindeki en önemli sebeplerden biri şüphesiz ki burjuvaziye karşı kitleleri ve militanları cesaretlendirmesi ve mücadeleye umut ışığı olmasıdır. 23 Temmuz 1888 tarihinde Fransa’nın Lille şehrinin Saint-Sauveur mahallesindeki küçük bir kahvede, Gazete Satıcıları Sendikası’nın bir toplantısında, ilk kez işçi korosu tarafından söylenen marş, bestecisinin işten atılmasına yol açan ve ilk yıllarda sadece Lille ve çevresindeki devrimci işçiler tarafından bilinirken sekiz yıl sonra mucizevi bir şekilde mücadele marşına dönüşecek olan bir öyküye sahip: Fransız İşçi Partisi’nin 14. Ulusal Kongresi’ne, birçok delegenin yanı sıra aralarında W. Liebnecht’nin de bulunduğu Alman sosyal demokratları, Avusturyalılar, İspanyollar ve Rumenler de katılır. Kongrenin sonuçlanması vesilesi ile bir dostluk yürüyüşü düzenlenir. Söz konusu gösteri yürüyüşü milliyetçi, gerici ve dindar kesimler tarafından engellenmeye çalışıldığı sırada sosyalistler, hep bir ağızdan Enternasyonal marşını okuyarak saldırıya yanıt vereceklerdir. Bir anda ve kendiliğinden bir şekilde topluca söylenmesinin sosyalistleri bile şaşırttığı Enternasyonal, artık işçilerin ve sosyalistlerin marşı olarak tarihe geçecek ve hatta yürüyüşün ertesi gününde, Le Reveil du Nord gazetesi, 1795 yılında Fransa’nın ulusal marşı olarak benimsenen “La Marseillaise”in, L’Internationale tarafından alt edildiğini yazacaktır.
“Bu kavga en sonuncu kavgamızdır artık,
Enternasyonalle kurtulur insanlık.”
Başka bir dünyayı yaratmak isteyen kitlelerin umutları ve mücadele azimleri hiçbir zaman tükenmemiştir. Mücadele edenler her zaman kazanamayabilir ancak kazananlar yalnızca mücadele edenler olacaktır. Başka bir dünya özleminin ve bunu mümkün kılacak kitlelerin devrimci ruhunun ve burjuvaziye duyulan öfkenin dilden dile günümüze kadar gelmesinde devrimci marşların payı çok büyüktür. Enternasyonal ise kuşkusuz bunların en önemlisidir.
Kaynak: www.marksist.net sitesinden yararlanılmıştır.
Recent Comments