Kıbrıs’ın kuzeyi de güneyi de neredeyse aynı sorunlarla boğuşuyor. Kuzeyde IMF-Dünya Bankası-TC eliyle , güneyde ise Troyka eliyle dayatılan neo-liberal politikaların bir sonucu da göçmen işçilerin yaşam koşullarının daha da kötüleşmesi. Dünyanın değişik yelerinden Kıbrıs’a gelen bu işçiler sağlıksız koşullarda, sosyal güvenlikleri olmadan, asgari ücretin de altında miktarlarla ve çoğu zaman hayati tehlike altında çalıştırılıyorlar. Ay geçmiyor ki hem kuzeyden hem güneyden işçi ölümleri haberi gelmesin. Bu işçilerin ve onların ailelerinin kültürel farklılıkları nedeniyle ayrımcılığa, dışlanmaya maruz kalması ise artık günlük sıradan olaylar haline gelmiş durumda. Bu duruma son örnek geçen hafta bir grup Vietnamlı emekçinin köpekleri pişirip yemesine verilen tepkiler oldu ne yazık ki. Elbette her hayvan sever, köpeklerin öldürülmesine karşı çıkmalı ve öldürenlerin gereken cezayı almasını talep etmelidir. Ancak tepkiler bunu aştı; İşçilerin tutuklanması, sınırdışı edilmesi talep edildi. “Ya sev ya terk et” sloganına benzer biçimde “Beğenmiyorlarsa çeker giderler” denildi.  Oysa sorunun Vietnamlı emekçiler ya da onların kültürleri olmadığı, sorunun onları sömürü koşullarında buraya getiren neo-liberal sistemle, onların yerel toplumla kaynaşmalarının hiçbir zeminini hazırlamayan Çalışma Bakanlığı olduğu görülmeliydi. Oysa yoksulluk koşullarında yaşayan 3. ülkelerden göçmen işçilere verilen asgari ücreti daha da azaltmayı düşünen kktc devleti sorgulanmalıydı. Bu nedenle Baraka olarak gerek devlete gerekse de Çalışma Bakanlığı’na nereden gelirlerse gelsinler göçmen işçilerin temel ve sosyal ihtiyaçlarını karşılama yükümlülükleri olduğunu, bu insanların kültürel uyum sağlama süreçlerinden geçirilmesi gerektiği ve bunun da kendi görevleri olduğunu hatırlatırız. Sorun ne köpek yiyen Vietnamlı işçiler ne de onlarla kültürel anlamda çatışan Kıbrıslı hayvan severlerdir. Sorun, göçmelnerin insanca yaşama ve çalışma koşullarını yaratmadan ülkeye gelmelerine olanak veren ve bu kültürleri kaynaştıramayan sistemin kendisidir.